​

Creëren is altijd belangrijk voor me geweest. Als klein kind was ik graag bij mijn opa in

zijn werkplaats. Daar keek ik toe als hij met hout, leer, klei of verf bezig was. Hij liet me

ook mijn gang gaan als ik zelf aan de slag ging. Mooie herinneringen.                                  

Tijdens de jaren dat ik werkzaam was als logopediste, stond het creatieve op een lager

pitje maar het was nooit weg. Ik maakte veel tekeningen voor het werken met de

cliënten. En 22 jaar geleden begon ik met het volgen van keramieklessen.                                                                   

In 2013 besloot ik mijn baan als logopediste op te zeggen en mijn creatieve hart te volgen.

Dat lukte niet meteen.
Het overlijden van mijn zusje hield (en houdt) me nog zo bezig. Zij had zelf besloten meer met haar verborgen creativiteit te doen maar heeft dat slechts kort mogen beleven. Dus ik had wel het gevoel dat ik ter nagedachtenis van haar aan de slag moest maar het liet (en laat) zich niet forceren.              

In 2016 vond ik het heel belangrijk om de vluchtelingen te helpen en zo was ik plots weer aan het werk. In eerste instantie als vrijwilligster, later betaald. Ik kwam terecht op de middelbare school waar ik 30 jaar eerder had gewerkt.

​

Maar nu ben ik dus echt gestopt met betaald werken en leef helemaal voor mijn klei en dat voelt goed. Ik heb nog zoveel ideeën die ik graag wil uitwerken.                                            

Ik bouw mijn keramiek meestal met de hand op. Dat kan zijn met rollen, vanuit een duimpotje, of een lap klei. Mallen gebruik ik niet. Ik ga liever de uitdaging aan. Uiteindelijk besteed ik uren aan het vormen en verfijnen van de stukken.                                                                                                                              

Glazuur geeft een extra dimensie aan de gebakken klei. Vaak stook ik meerdere malen om het gewenste effect te verkrijgen. Het kan dan gaan om een natuurlijk effect of juist om een bijzonder resultaat, waarbij verschillende kleuren met elkaar versmelten.

​

De elektriciteit voor de keramiekoven wordt opgewekt d.m.v. zonnepanelen. Het geeft me een prettig gevoel dat de warmte van de zon een onderdeeltje van mijn werk wordt. Het spoelwater van de glazuurkwasten wordt altijd opgevangen en waar mogelijk opnieuw gebruikt. Zo niet, dan wordt het naar het chemisch afval gebracht. Om keramiek bestellingen op te sturen, hergebruik ik verpakkingsmateriaal.

​

​

​

Creating has always been important to me. As a child I loved to watch my grandpa when he was working with wood, leather, clay or paint. Sweet memories.                                                                    

When I worked as a speech therapist, there was less time to be creative but I always drew a lot to work with my clients. 22 years ago I started taking ceramic lessons.    

 

In 2013 I decided to quit my job in order to follow my creative heart.                                        

It didn’t work right away though.                                                                                                                       

The passing of my sister was (and is) still so much on my mind. She had decided to do more with her hidden creativity but had enjoyed it only a short while. So I had the feeling I had to pick up my clay and start working in memory of her but it couldn't (and can’t) be forced.                                                                                       

In 2016 I wanted to help the refugees and suddenly I had a job again. At first as a volunteer, later it turned into a paid job at the secondary school I had worked 30 years earlier. 

​

But now I really quit paid work and I can live for my clay completely. It feels so good. I have so many ideas I would like to work out.

I build up my ceramics by hand. It can be coil building, pinch potting or slab building. I never use molds but prefer the challenge. I usually spend hours forming and finetuning the pieces.                  

Glaze gives an extra dimension to fired clay. Often I stoke several times to get the wanted effect.

This can be either a natural effect or the special result of different colors melting together.

​

The electricity for the kiln is generated by solar panels. It gives me a nice feeling that the warmth

of the sun becomes part of my work. The rinse water of the glazing brushes is retrieved and if

possible reused. If not, I take it to the chemical waste deposit.

To ship ceramics I reuse wrapping materials.

​